З вечара было ядрана. Дзьмуў вецер. Захад, дзе
садзілася сонца, палаў агнём. Раніцай ветру не было. Дахі будынкаў, лісце на дрэвах, трава, пабялелi ад iнею-шэранi. Дрэвы стаялi цiхмяныя ,нiбы напружаныя. З цiхiм шоргатам падалi пасiвелыя за ноч лiсты. Іду лесам. Луг за вёскай бялюткi, кожная сцяблiнка нiбы выраблена з танюсенькага алюмiнiевага дроту. Спяшалiся дзецi у школу, iшлi лугам з-за рэчкi ,з другой вёскi. Пастаялi уражаныя, во дзiвак дзядзька: зiма пачалася а ён- у грыбы...