Көктем шықты. Күн жылынып, гүлдер өсе бастады. Жас талдар бүршік жара бастады.
Ертелі - кеші тыным таппай Бақыт еңбек етті. Сол кезде Бақыт көше бойына аула ішіне талдар отырғызды. Шыбықтар бүршік жара бастады.
Жас шыбықтар бүршік жарған соң, әдемі болып өсетінін Бақыт білді. Бақыттың еңбекқор бала екенін көрініп тұр.
Темір осы көшемен өтіп жататын. Темір Бақытқа іштей күліп жүретін. Темір басқа балаларға айтып, оларды да күлдіретін. Ол ойланды: ( Шыбық тамырсыз өсе ме екен ) - деді.
Бір күні әкесі екеуі таза ауамен жүргенде, әп - әдемі шыбықтарға көзі түсті. Әкесі:
- Балам Бақытқа қарашы, өзіндей бала ғой ! Сенің де қолынан келеді ! - деді әкесі.
( Бақытқа неге қолғанат жасамадым ) деп өкінді.