Тут 2 варианта
1. Менің мамам сақадай.
Бас-басы белгілі, не жерде бол- бер және адамның жақынының, еш мама. бер біздің өміріміздің ең бірінші минуттарынан біз оның жылысының және уайыммен, оған қаптаппын, үлкен бола, біз біздің сырымызды және қорқыныштарды поверяем, өзінің әсер туралы ол қапта- әлем мен ол бөліс- және бер ол жақ на толық сүйеніш және түсінушілік деген ылғи есептегім.
Мен туралы өзінің мамасының, менің ең жақын және жақын адамымда әңгімелеу қалаймын.
Мама. Сол мен айтқан бірінші сөз, сезін- оған деген айнала. Вокруг менің барлық болып жат- бол- оның қатынасуымен тоқулы. впоследствии, аз ер жетіп, мен, тегі, емес олай жиі туралы онда ойлады, сияқты ара ерте балалықта, бірақ туралы барлық менің қайғы-шерімнің және қызықшылықтарда мен барлық тең, прежде барлық, тап ол әңгімеле-.
Қандай ол, менің мамамның? Табу болады ең нәзік және жұмсақ, әдемі және абзал миллиондаған сөз, бірақ вряд ма олар сәуле түс- менің сезімімнің барлық толықтығын оған смогут.
Ізгі және әділ, жұмсақ және тиянақты, батыл және назды, күшті және елгезек және тағы, тағы. мен - білмеймін және қарамастан