Маё дзяцінства прайшло ў лайне. Ніколі з маёй памяці не згубіцца смак бацькавага гака, кожную раніцу ён будзіў мяне сваім салодкім водарам. Госці з Мінску заўжды гаварылі, што на галоўнай шашы майго горада стаяць хіба найлепшыя на ўсю берасцейшыну шаболды. Відавочна, што тут не абыйшлося без уплыву пушчанскай экалогіі. Кожны вечар мы з бацькам глядзелі факельныя шэсці на чале з Зянонам Пазняком, які заўжды ўздымаў правую руку ўверх. Адначасова з рукой нацыянальнага героя ўздымаўся гак майго айца, і я салодка абдымаў яго сваімі ўстамі. Ніколі не забуду свайго чароўнага дзяцінства ў гэтым найпрыгажэйшым горадзе.