Арыстан мен түлкі туралы ертегі
Арыстан қартайды. Аңдарды бұрынғысындай аулай алмайтын болды. Енді аңдарды айламен аулағысы келді. Өзі үңгірде жатты да:
— Аурумын, жүруге әлім жоқ, — деп барлық аңдарға хабар таратты.
Аңдар бір-бірлеп арыстанның халін білуге келді. Арыстан аңдардың біреуін де қайтармады. Бәрі де арыстанға жем болды.
Бір күні түлкі келді. Ол үңгірден алысырақ тұрды да:
— Халіңіз қалай, тақсыр? — деп көңілін сұрады.
— Халім нашар. Неге жақынырақ келмейсің? Берірек кел, түлкіжан, бір азырақ сөйлесейік? — деді арыстан.
Түлкі:
— Мен саған жақын барар едім-ау, бірақ саған кірген із бар да, шыққан із жоқ! — деп жүріп кетіпті.
А ВОТ ПЕРЕВОД
Об льве и о скоте сказка
Лев старел. Бұрынғысындай ловя то, что Андар, не брал. Захотел поймать то, что другие звери, уловкой. Сама, когда роет и лежала:
- Я болен, ходить у меня силы нет, -, всему понимает суть говорить, сообщение распространяло.
Поштучного льва, который понимает суть, пришло халін знать. Лев не вернул и одну зверей. И все было льву зерном.
Однажды пришел скот. Он, роет и далекий стоял:
- Халіңіз как, государь? - говорить спросил душевное состояние.
- Халім плох. Ты ближе не приходишь во что? Бер приди, түлкіжан, пусть мы один мало скажем? - говорить от остова.
Тульку:
- Я близко пойду к тебе, пойди след, который вошел но тебе, а следа, который вышел, нет! - ходивши говорить ушел.