Бір ханның жалғыз ұлы болыпты, ол құландарды аулағанды жақсы көреді екен, бір күні ханзада аң аулаға кеткенін айтпады, бала құланның үйірін көріп, ата бастады, бірақ оғы таусылып қалады, сонда үйірдің басшысы ауру тұяғымен баланы теуіп өлтірді, хан өзінің баласын өлтіргенін сезді және маған ұлымның өлгені туралы айтқан адамның аузына ерітілген қорғасын құямын дейді, халық шындықты айтуға қорқады, бір кезде ханға біреу келіп, сізге сіздің ұлыңызға не болғанын мына домбыра айтады дейді, күй ойнағанда хан барлығын түсініп ашуланады, және ызамен домбыраға қорғасын құюды бұйырады, осылай халық ханның ызасынан құтылады.