Күн жылынып, қар ери бастаған кезде, атам бақша жиегіндегі жуан бәйтеректің бұтағына бір ұяны бекітті.
Атам орнатқан ұяны шөжеторғай мекендеді де жұмсақ жүн-жұрқаны ұяға таси бастады. Бірақ осы кезде алыстан оралған қараторғай ұяны мекендегісі келген шөжеторғайларды қуып шықты. Онан кейін ұяға шөжеторғайлар тасып әкелген жүн-жұрқаның бәрін сыртқа шығарып тастап, ұяны тазалады.
Бір күні таңертеңгісін есік алдында самаурын қойып жүрген әжем әлденеге өкінгендей атамды шақырып, байбалам салды:
Ұяны бақша маңына неге орнаттың?оңбаған торғайларды көрдің бе? Қарашы әне, қараторғайлардың қылығын!
Қап, мынаны-ай,ә! Жәшікке өндіріп, қадағалап бағып отырған көшеттерімді бір күнде тас-талқан қылды. Еңбегім еш кетті-ау.
-Бұл бір қызық екен!-деп, міңгірледі атам кінәлі адамдай.
-бұлай болар деп кім ойлаған. Жарайды, қараторғайларға өшікпей-ақ қой, оларға да қажет болған шығар.
Бірақ жаңадан отырғызылған көшеттерге қараторғай енді тимеді. Ал бір тәуліктен кейін қараторғайлар ұяға тасып апарған, кеуіп қалған қызанақ көшеттерін қайтадан шығарып тастады. Енді қараторғайлар ертеден кешке дейін ұяға сабан, мамық тасумен болды. Сөйтсек, қызанақ көгінің хош иісі ұяға шөжеторғайлар тасыған жүн-жұрқадагн қалып қойған қан сорғыш жәндіктерді қуып шығады екен ғой. (182 сөз)
Мазмұндау жоспары:
1.Атам жасаған ұя.
2.Ұяға торғайлардың орналасуы.
3.Әжемнің ашуы.
4.Қараторғайлардың айласы.