ПОМОГИТЕ СОКРАТИТЬ(пересказ)!
Атымтай жомарт өзі есепсіз бай болса да, күн сайын бәр мезгіл үстіне ескі-құсқы киім киіп, отын кесіп, шөп тасып, жұмыс қылады екен. Бір күні өзінің баласы сұрапты дейді: «Әке, дәулетіңіз бар, ашқа тамақ, жалаңашқа киім, үйсізге үй бердіңіз. Сөйте тұрып, өз басыңызды кемшілікке салып, жарлы адамша отын кесіп, шөп тасығаныңыздың мәнісі не?» Атымтай жомарт баласына қарап отырып, былай деп жауап беріпті: «Төрт түрлі себеп бар. Әуелгісі-әдемі ат, асыл киім, асқан салтанатты ғадет етсең, көңілге жел кіргізеді. Сол жел меде болып, өзімнен төмен бейшарадан жиреніп, көз салмай, кемшілікке жәрдем беруді ұмытармын деп қорқамын. Екiншiсi-бар бола тұрып жұмыс қылсам, мұның кемшiлiк емес екенiн бiлiп, кейiнгiлер ғибрат алсын деймiн. Үшiншiсi-күн сайын өз бейнетiммен тапқан бiр-екi пұлға нан сатып алып жесем, бойыма сол тамақ болып тарайды. Еңбекпен табылғанның дәмінiң тәттiлiгi, сiңiмдiлiгi болады екен. Төртiншiсi-Құдай тағаланың берген дәулетiн өзiмсiнiп, керекті орындарына жаратпай, көпсініп, өзім ғана ішіп-жесем, Алла тағалаға күнәлі болармын деп қорқамын».