Чесно я не поня чьо єта за язык ноооо...
Адыгей лъахэ.
ЩIыналъэ дахэу, Адыгей лъахэ!
Адыгэ псоми ди уардэщ.
ЕхъулIэныгъэхэр уи гъуазэу,
ЩIэблэ гъэсахэр къыпщIохъуэ.
Уи псы ежэххэр блэ лантIэу
Мэз щхъуантIэ дахэм къыщоIущащэ.
И куэдщи псы къелъэр Руфабго
Ар дунейпсом щыцIэрыIуэщ.
ЦIыхухэр гъэсахэщ, гу щабэщ,
Хабзэр яIыгъыу, намыс яхэлъщ.
Гум зигъэпсэхуу хуиту щобауэ -
Жэнэт щIыналъэщ, Адыгей хэку!
Уи лъэр щIигъэкIыу “Нальмэсыр” къофэ,
Егъэбзэрабзэ пшынэр Тлебзум,
Кърешыр Дзыбэм уэрэдхэр
УзыIэпашэу гур ягъэзу.
Къалэ нэхъыщхьэу Мейкъуапэ
Удз гъэгъа дахэхэр щыалэрэбгъущ,
ЕкIуу уэрэдыр къраш и фонтанхэм
Къофэр макъамэм дежьуу.
ШIыналъэ дахэу, Адыгей лъахэ!
Адыгэ псоми ди уардэщ.
ЕхъулIэныгъэхэр уи гъуазэу
ЩIэблэ гъэсахэр къыпщIохъуэ.