Сəкен деген малшыда аты,лағы,күшігі болды.
-Мен бүгін қонаққа кетемін.Сендер үйдің қасында жүріндер.Ешқайда кетпендер.
-Кетпейміз,-деді олар.Сəкен атқа,лаққа,кушікке тамақ қойып,үйден кетеді.
-Мынау тамақты біз əр күні жейміз.Ал адамның тамағын ешқашан жемедік,-деді лақ.
-Иə,иə,-деді барлығы келісіп.
-Біз Сəкеннің артынан барып,сосын үйге кіріп,адамның тамақты бірге жейміз,-деді ат күліп жіберіп.Үшеуі Сəкеннің артынан бара жатты.Ал Сəкен есікке кіргенде,бірге кірді.
-Тамақ қайда?-деді ит.Оны естіген адамдар үшеуді көріп:
-Мынау кімнің малы?
-Менің,-деді Сəкен.
-Ендеше үйден малмен шығып,үйден кетіндер.Бұл үй малдарға емес!-деді жұрт.Сəкеннің көңілі түсіп кетті.Оны көрген үшеу:
-Сəкен, кешіріңіз бізді.
-Кешіремін,-деп көңілсіз тұрған Сəкен.Сəкен төсекке жаттып,ұйықтады.
Күн шуағы көрінді.Сəкен төсектен тұрса,қасында тортпен,шаймен,кəмпитпен бірге ат,лақ,ит тұр.
-Міне дəмін көр,-деді ат.Сəкен дəмін көріп не дерін білмей үшеуін құшақтап,рахмет айтты.