Праблема якая хвалюе мяне - гэта абыякавасць. Людзі павінны быць перш за ўсё неабыякавымі. Абыякавасць - хвароба, якая ўразіла многіх людзей. Праўда, я не ведаю, як вылечыць гэтую хваробу. Па-мойму, аднымі пропаведзямі тут нічога не зробіш. Адзін мой сябар, у якога, як і ў мяне, мэта жыцця - змагацца з людскіх абыякавасцю, марыць у будучыні стаць вялікім палітычным дзеячам і выклікаць якім-небудзь чынам ўсеагульны стрэс. Так, людзей трэба абудзіць. Павінна паўстаць нейкая сітуацыя, калі ў людзях прачнецца любоў і спачуванне да бліжняга. Бо нездарма ж існуе меркаванне, што з маўклівай згоды абыякавых здзяйсняюцца ўсе самыя страшныя злачынствы ў гэтым свеце. Я не кажу, што гэтыя якасці зусім зніклі; няма, яны ёсць, але яны спяць, як мядзведзь які лёг на зіму ў спячку. Вядома, я катэгарычна супраць, каб такі стрэсавай сітуацыяй з'явілася вайна; яна сама па сабе жудасная, але што-то павінна ўскалыхнуць людзей, інакш жыццё зойдзе ў тупік.( и не благодарите)