Мағауинның "Бір атаның балалары" атты шығармасын оқып,мен Зигфрид деген баланы аядым,оны ешкім өз семьясына алғылары келмеді.себебі оның ұлты неміс болды.Ол әділетсіз,себебі ол баланың ешқандай кінәсі жоқ,тек ұлты неміс.Осы оқиға соғыс кездері болған,баланың ата-анасы болмаған,оны балалар үйіне тапсырды.Сосын ауылдың төрағасы баларды үйлеріне алсың деген бұйрық берді.Бір қария осы Зигфридты мен алайын, менің балам соғыста қаза болды деді.Бала қариямен ұзақ тұрды.Бір күні ауылдың балалары оны қазаншұңқырдың (котлован)қасына ойнауға шақырды .Зигфрид балалардың сана сезімі дұрысталды деп ойлап,ойнауға барды.Балалар оның үстіне балшық шашып тастады.Ол жыладыМаған осы шығарма өте ұнады,себебі мейірімді адамдар осы өмірде қалған екен,оларға байғұс баланың тағдыры парықсыз қаралмайтынына көзім жетті