Бала күнімде әкемнің таңертен кетіп кешке шаршап келгенін көргенде немен шұғылданатынын көргім келетін. Бір күні ол арманым орындалып әкем мені өз жұмыс орнына апарды ол жер жұмбаққа мен үшін жұмбаққа толы болып көрінді, бірак әкеме кайта- кайта қойган сұрақтарымның аркасында мен озиме керектінің барин бидип алдым. Бірак сонда да не ушин катты шаршайтынын тусине алмай отырган сатте кенетт ен дабыл кагылды, барлыгы тез - тез жүгіріп улкен коликтерге минип жонелди. Ал мен сол жердеги күзетші Арман аганын касында отырып калдым. Бірер уакыттан сон кайта оралган акем бир коп кабатты уйде орт шыгып кишкентай бала, карындасымен калып койыпты соларды азер дегенде куткардық дегенде мен сол баланын орнына озимди койып кеудемди бир коркыныш билегендей болды. Сол кезден бастап мен акемнин жумысын тусинип кана коймай дал сол сиякты зардап шеккен адамдарга комек корсететеин орт сондирушы болуды армандадым.