Хлопчык прыйшоў наведаць сябра, якога паклалі ў шпіталь.
-Прывітанне! Як доўга я цябе не бачыў! У цябе ўсе добра?
-Вітаю! Я вельмі рады, што ты прыйшоў да мяне. Зараз мне ўжо лепей, але нага ўсе яшчэ баліць.
-Я павінен быў цябе наведаць, бо ты мой лепшы сябар. Табе тут не сумна?
-Часам бывае сумна, але ў асноўным я ведаю, чым займацца.
-А чым ты займаешся?
-Слухаю музыку, чытаю, а часам размаўляю з новымі людзьмі, з якімі я тут пазнаеміўся. Гэта вельмі цікава. Яны распавядаюць пра свае жыцце, а я пра свае. У наступны раз, калі яны прыйдуць, я папрашу ў іх нумары тэлефонаў, каб тэлефанаваць ім, калі мяне выпішуць са шпіталя.
-Шмат сяброў - гэта вельмі добра! Заўседы знойдзеш чалавека, які зможа табе дапамагчы. Дарэчы, калі ў цябе шмат сяброў, гэта значыць, што ты вельмі добры чалавек і з табою прыемна размаўляць.
-Ты сапраўды так думаеш?
-Вядома! З табой заўседы можна пагутарыць і распавесці нешта. А яшчэ ты вельмі добры і вяселы. Вось чаму людзям падабаецца мець з табой зносіны. Я рады, што табе тут не сумна.
-Але, колькі б сяброў у мяне б не было, я заўседы буду прыходзіць менавіта да цябе, калі мне дрэнна. Ты можаш падтрымаць і ўзбадзерыць.
-Дзякуй. Табе зараз трэба паспаць?
-Так. Шкада, што табе трэба сыходзіць.
-Праз некалькі дзен я зноў цябе наведаю!
-Добра, буду чакаць!
-Да сустрэчы!
-Пакуль!