Рэдкае збожжа, травы палавіна, Колас не гнецца зярном да зямлі. Знаць, нешчасліва была та часіна, Як кідалі зерне сяўцы па раллі. Выйшлі на поле вось жнеі з сярпамі, У лапцях лазовых, а хто без лапцей; Ніва пустымі шуміць каласамі, Шва не цешыць жаночых вачэй. Цяжка ўздыхнуўшы, збанкі пастаўлялі Клункі на межы паклалі жанкі. Бабы старыя свой твар пажагналі, Моўчкі за працу ўзяліся дзяўкі. Горача ў полі. Эх, жар дакучае, Праца марудна, бясконца цяжка! Спіну і плечы ім боль адбірае, Аж дзервянее у жнеек рука. Збэрсана жыта, чапляецца колас; Жменю нажне — разагнецца жняя, Жыта паложыць на скручаны пояс... Цяжкая, жнейка, работа твая! Ціха на полі у поўдзень гарачы! Хоць бы дзе кусціка рэдзенькі цень. Толькі ў калысцы плач чуеш дзіцячы, Толькі над вухам звініць авадзень.
Читать полностью: http://yakubkolas.ru/zhnivo