Мүмкін, өз балалық шағын туралы көп нәрсені айтуға болар. Өткенді еске алу, шашыраңқы түрде жатқан, өмірдің жақсы мен жаман жақтары. Сен кішкентай кезінде, айналаңа емін-еркін қарайсың, ешқандай мәселеге бас қатырмайсың... Жарқын естеліктер жадыңда мәңгі сақталады. Және, сол бір жарқын естеліктердің бір бөлігі, менің алғашқы ұстазыммен байланысты. Көз алдыңа күлімсірегені, күлімдеген көздері, әсем дауысы елестейді. Мен оған қарағанды ұнататын едім, оның біліміне тамсанатын едім. Ұстазымның көңілін аулап, оған көбірек ұнау үшін тырысатынмын. Кейде, ол менің басқа сыныптастарыма көңіл аударғанда, жай ғана сабырмен күтуге тура келетін. Әрине, менің алғашқы ұстазым барлық патшайымдардан биік болды дей алмаспын, дегенмен, ол өте керемет жан болатын. Меніңше, ең бастысы сол. Мүмкін, ол менің өмірімде болмағанда, мен қазір дәл осындай болмайтын да едім. Қалай айтушы еді? Кездейсоқтық кейдейсоқ емес... Және ең соңында менің барлық қиғылықтарыма шыдап келген жанға алғысымды білдіргім келеді. Және осы бір, өзімді онсыз елестете алмайтын, кішкентай әлемді тудыруға бар күшін салды.