АЛМАТЫ
Ақша бұлт жаспен жуып көздің нұрын,Алатау жұбатады өз мұңлығын.Алма төс, алтын зерлі бұл шаһардың,Азабы ауырлаған.Сездім бүгін. Үйіріліп ерте соқты тағдыр күзі,Алматы – Алатаудың жалғыз қызы.Сол қыздың қыстығып бір өксігені,Секілді жылап ұшқан қаздың жыры. Адыра қап күймедегі мандатымыз,Алынбай биде кегі, ханда ақымыз.Жырымды тыңдамайды жылап айтқан,Солқылдап жатыр үнсіз Алматы – қыз. Шығыстан соққан дауыл қарға ұласып,Қалды ма тағы дауға зарлы басың.Мен емес!Сені мұнда талақ еткенЖыласа, зар еңіреп хан жыласын! Қып-қызыл намысыңды ит ап қашып,Құзғындар жетті тағы қипақтасып......Тізесін құшып жатқан Алматының,Алатау қояды үнсіз сипап басын. * * * * * "Алматы - о, менің жаралы жүрегім!" М.Шаймаран