Менің ең алғашқы қорқынышты сәтім ұйде жалғыз қалғаным еді.Ата-анам қонаққа кеткен болатын.Мен бұл күнге дейін жалғыз қалып көрмеген едім.Бұл сәт мен үшін естен кетпестей болды.Қорыққанға қос көрінет дегендей менін ойым жан-жақта болды. Сәл қорықтым.Бірақ менін бойым ұйреніп ештене болмағандай әрі қарай отыра бердім.Шыныменде өзіне сеніп батыл болсан ештенеден қорықудн қажетті жок.Содан кейін мен өзім ұйде қалыр ұйрендім.