СЕН БАСЫП КАЛТЫРГАН ИЗДЕР
Анда кыш мезгили эле, сыртта абдан суук, бороон согуп кар бетке согот.. А мен сенин артында козумду жуумп алып курткандын этегинен кармап алып кетип бараткан элем.. Канча жол бастык билбейм акыры маршрутка тосуп кайдадыр бир жака алып жоноду -кайда барабыз десем
-апакеме деп гана жылмайып койду колуман кармап.. Мен абдан толкунданып коркуп да турдум калчылдап да чыктым.. Маршруткадан туштук да унчукпастан мени жетелеп уйуно бараттык .. Улам-улам жакындаган сайын журогум дукулдоп эч нерсе деп ундобой суйуктуумдун жетелоосундо гана бара жаттым.. Коп ойлор мени курчап жатты ”балким жакпай калсамчы?” эмне болот анда деп ойлонуп бараттым.. Эшигине да келдик, ары жактан жылмайып эшикти бир апа ачты жузуно мээрим толо бизди карап жузумон ооп уйго чакырды.. Мен сурдоп эки бетим кызарып кетти.. Бат эле тил табышып кеттик ал апа экообуз, ичимден жаратканыма ыраазы болуп жаттым ушундай апам жана суйууктуум барына..
Кийин келин болуп барганда мага коп нерсени билгизип уйротту.. Азыр болсо апакем неберелеринин курчоосунда, алардын бал тилине ырахаттанып отурган кези..