Где в этом тексте сложноподчиненные предложения?
Гэту сціплую кветку можна ўбачыць, дзе хочаш. Магчыма таму, што рамонкі такія будзённыя. Празаікі і паэты ў сваіх творах звычайна аддаюць ім менш увагі ў параўнанні з ружай або летуценнай валошкай — гэтым сапраўдным сімвалам паэзіі.
Аднойчы ўлетку я вяртаўся дамоў палямі. Усё вакол страка цела ад кветак. Рамонкаў, аднак, было няшмат, затое якія яны былі! Якая снежнацнатлівая белізна пялёсткаў! Якая жаўцізна аксамітнай пупышкі ўсярэдзіне! Балюча было пазіраць на іх. Нібы гэта не кветкі былі, а люстэркі, якія адбіваюць сонца.
Я хацеў сарваць адну і не змог. Тут кветка была на сваім мес цы, у сваёй стыхіі, сярод сваіх уладанняў, усё наваколле было яе радзімай. А што болып страшнае за тое, калі цябе адарвуць ад радзімы?..
Сапраўднае вялікае сонца ўсё свяціла, неба над галавой усё сінела, маленькія сонцы — рамонкі — усё бялелі. I спружыніла зямля пад нагамі, зямля, на якой было так здорава і так хаце лася жыць.