У асноўным, паэзія гэта верш. Але часта пад гэтым тэрмінам разумеецца ўсё прыгожае, што нас акружае, што нас натхняе на подзвігі і надае нам мудрасці. Складана было б прадставіць творчасць такіх вялікіх дзеячаў літаратуры, як Пушкін, для якога вершаваны памер і рыфмаваныя радкі служылі выразам ўласных эмоцый, выхаду сваёй дзікай энергіі пачуццяў і незвычайнага ўспрымання рэальнасці. А Маякоўскі, для якога паэзія стала «дырыжорскай» палачкай у «аркестры» духу чалавечага, зазываючы іх на подзвігі і паказваючы ім рэальнасць. Яшчэ і ўкраінскія паэты шанавалі рыфмаваныя радкі, выказваючы свае думкі, схаваным сэнсам паказваючы людзям сапраўдныя твары тых, каму яны так слепа і свята верылі. Гэта і Шаўчэнка, і Катлярэўскі, і многія іншыя, якія, "узброіўшыся" словам, неслі ў чалавечыя душы і сэрцы свет і свята, паказвалі жорсткасць рэальнасці і бязмежную фантазію чалавечага розуму.