Мастацкия сродки к стихотворению Анатоля Вялюгина "Спелы бор"
З усих саборау есць сабор,
Дзе згодзен я малицца:
У спелым леце, спелы бор,
Звиняць твае звантцы.
У душным водар палян,
Дзе маладосць хадзила,
Багун, дурничник, дурнап'ян—раздзьмули усе кадзила.
Стаяць палки баравикоу;
Дрыжыць басок чмялины.
Глыбоки мох, на лисцях кроу
Мядзвежае малины.
Падсочак стрэлы на ствалах,
Нибы крыжы пакуты.
Спяшаецца барсук-манах
У цемны свой закутак...
На кожным кроку навина,
И душна ад чабору,
А песню кожная сасна
Свайму спявае бору.