Сəлем менің ием. Мен сенің сөмкеңнің түбінде жататын қаламыңмын. Сөмкеңнің түбінде жатып, қараңғылаққа да үйреніп қалдым. Мұнда мен ғана емес, сызғыш, қарындаш, ұштағыш, өшіргіш, дəптер, анда-санда жоғалып кететін күнделік те бар. Бəріміз дос болып та алдық. Тым болмаса жарыққа шығып тұруға мүмкіндік берші... Əрдайым осылай жүре бересің бе? Сабаққа бір зейін қойшы... Менің дəптерге өрнек салғым келеді. Ал достарымның да өз армандары бар. Бізге сол арманымызды сыйға таршы...