Негізі тіл үйренуге мүлде қабылетсіз адам болмайды. Тіпті ақыл-есі шектеулі адамдардың өзі де әйтеуір бір тілде сөйлеп, оқып, жазып біледі ғой. Бұрын қазақ мектебін бітірген қыз-жігіттер оқу іздеп ауылдан қалаға келгесін, тез арада ортаға бейімделіп, қиналса да сабақты орыс тілінде оқып, тым жақсы маман боп шығып жататын. Бір орысы жоқ қазақ ауылдарынан шыққан ер балалар армияға барғасын, екі жылдың ішінде орыс тілін үйреніп қайтушы еді. Былайынша еңбекқор, пысық жандар болса да қазақ тілін үйренуге ерінетін, тіпті өздерінің жалқаулығын жасыру үшін: «Менің тіл үйренуге түк қабылетім жоқ, қанша оқысам да миымда тұрмайды» дейтіндер толып жатыр.
Қазақ тілін үйренемін деушілердің бәріне тіл үйренгіңіз келген екен, шыдамды болыңыз, сабырлы болыңыз, тез үйрене қоймадым деп күйгелектенбеңіз, Абай атамыз айтқандай, «Ақырын жүріп, анық бас, еңбегің кетпес далаға» дер едім. Тек ерінбеңіз. Иә, еріншектік қашанда бәріміздің қыр ізімізден қалмайтыны рас, ал біз әлсіз пендеміз. Бірақ еріншектікке ерік бермей басып тастай білуіміз керек.