Жаңа жыл жақындаған кез. ҚазПоштаға бір оқушы бала келіп, Аяз Атаға хат жіберегісі келетінін айтады. Қызметші открытка, қалам береді, әлгі бала жарты сағат отырып жазған хатын қызметшіге береді. Қызметші қасындағыларын шақырып, бәрі бірге оқиды. «Құрметті Аяз Ата! Жаңа жыл келе жатыр. Ал менде не бас киім, не свитер, не шарф, не қолғап жоқ. Өтінемін, маған силық ретінде беріп жіберші!». Мұны оқыған қызметкерлер әлгі балаға жандары ашып, бәрі жиналып, манағы жазғандарын сатып алады, тек қолғапқа ақша жетпей қалады. Келесі күні оқушы бала келіп, посылканы алып кетеді, 2 күннен кейін тағы хат әкеледі Аяз Атага. Аналар тағы ашып оқыса: «Аяз Ата силықтарыңызға рахмет! Тек қолғап жоқ ішінде! Менің ойымша мына поштадағы оңбағандар, алып алған сияқты