Мадина сабақтан келді де, бірден ас үйге жүгірді.
-Сәлем.Мама мен сабақтан келдім.
-Тіпті жақсы болды,маған ас үйді реттеуге көмектесші.Жалғыз өзім үлгермей жатырмын.
-Жарайды.
-Бірақ сен қазір үстіңдегі киіміңді шешпесең,былғап аласың.
-Жоқ.Бар болғаны ыдыс-аяқ жуу ғой.Былғамаймын.
-Ия,бірақ сен қазір көп жұмыс істейсің,соған орай ақылымды ал , Мадина!
-Көп жұмыс? Бірақ сен аз-маз жұмыс демеп пе едің. Мен қашан сабақ оқимын сонда?Жоқ.Бұлай болмайды, ас үйіңді өзің жинайсың,-деп қашып кетеді.
Содан кейін анасының қалай тырмысып,Мадина үшін жан салып,жұмыс істеп жүргенін көріп,қайтып келіп кешірім сұрайды.
Сонда анасы:
-Қайтіп кірер есігіңді қатты жаппа,-деп қызының істеген қылығына кешірім береді.