Оқудың түп қазығы, кіндігі – еңбек болмақ. Неге десең, жаратылыс байлығын пайдаландырмайтын да сол (еңбек). Қоғам тұрмысына ұйтқы болғанда сол оқудың түп қазығы еңбек болған соң, еңбек мектебі деп аталатын мәнісі сол. Түп қазық не жаратылыс, әйтпесе қоғам болмай, неліктен еңбек болған? – деген сұрауға қоғамда мынадан жауап бар. 1. Біз екі түрлі шаруашылық дәуірі (капиталдық, социалдық) астасқан белеңде тұрмыз. Бұл дәуірде еңбектің маңызы зор, неғұрлым еңбек ұйымды, өнімді, берекелі болса, солғұрлым мемлекеттің, халықтың, қала берсе Кеңестер Одағының тағдыры дұрыс шешілмек, социалдық тұрмыс тезірек орнамақ, жиһан соғысы мен төңкерістің қалдырған күйзеулігі де сол еңбек құнарлы болғанда тезірек оңалмақ. 2. Бізде еңбекті істеушіні, айтқанды орындаушыны ғана емес, еңбекті жасаушыны, бастаушыны, ұйымдастырушыны тәрбиелеп шығару керек. Ескі мектеп жұмысты еріксіз орындаушылар тәрбиелеген тұрмысқа пайдасыз құрғақ ғылым, қысыр пікір үйреткен пікір (пійдейе) ғаламын бұл ғаламнан өзгеше, әрі бағалы, әрі қымбат ғалам деп санаған. Октябрь әбүйірді ашты: сұлу қысыр пікірге малданып, шын өмірді білмегендер төңкеріс кезінде түкке жарамай далада қалды. Сұлу пікірлер қорған бола алмады, керексіз алдану. Анығында өмірден бөлек үстін пікірде ғылым да, физика да, химия да, биология да жоқ. Сол айтқандай аталған боп шықты. Барлық ғылымдар жабылып бірігіп түсіндіретін болмыстар бар. Міне, сондықтанда оқудың түп қазығы еңбек болу керек.