Ідзе карова Маша шукаць сына свайго, цяля Алёшка. Не відаць яго нідзе. Куды ён прапаў? Дадому ўжо пара.А цялё Алёшка набегаўся, стаміўся, лёг у траву. Трава высокая - Алёшка і не відаць.Спалохалася карова Маша, што прапаў яе сын Алёшка, ды як замыкаем што ёсць сілы:- Му-у!Пачуў Алёшка мамчын голас, ускочыў на ногі і ва ўвесь дух дадому.Дома Машу падаіць, надаілі цэлае вядро сырадою. Налілі Алёшка ў каганец:- На, пі, Алёшка.Узрадаваўся Алёшка - даўно малака хацеў, - усё да дна выпіў і каганец мовай вылізаў.Напіўся Алёшка, захацелася яму па двары прабегчыся. Толькі ён пабег, раптам з будкі выскачыў шчанюк - і ну брахаць на Алёшка. Спалохаўся Алёшка: Гэта ж, відаць, страшны звер, калі так брэша гучна. І кінуўся бегчы.Ўцёк Алёшка, і шчанюк больш брахаць не стаў. Ціха стала колам. Паглядзеў Алёшка - нікога няма, усё спаць пайшлі. І самому спаць захацелася. Лёг і заснуў у двары.Заснула і карова Маша на мяккай траве.Заснуў і шчанюк у сваёй будкі - стаміўся, увесь дзень брахаў.Заснуў і хлопчык Пеця ў сваёй ложачку - стаміўся, увесь дзень бегаў.А птушка даўно ўжо заснула.Заснула на галінцы і галоўку пад крыло схавала, каб цяплей было спаць. Таксама стамілася. Увесь дзень лётала, мошак лавіла.Усе заснулі, усе спяць.Не спіць толькі вецер начны.Ён у траве шапаціць і ў кустах шамаціць.