У сённяшні час павышаецца цікавасць
да ўнутранага стану чалавека і пазнання яго пачуццёвага жыцця.
Тэма
кахання заўсёды хвалявала людзей. Вакол яе заўсёды вяліся спрэчкі. Аб яго
загадкавасці і немагчымасці поўнага вызначэння гаварылі старажытныя паэты,
філосафы, асветнікі, паэты і пісьменнікі ўсіх гістарычных эпох і ўсіх
нацыянальнасцей. Каханню
прысвечаны самыя душэўныя радкі. З дапамогай кахання асвятляецца прыгажосць чалавечага жыцця і адносін.
Каханне
называюць здольнасцю ахвяраваць сабою дзеля каханага;
уменнем аддаваць і не браць; жаданнем зрабіць любімага чалавека
шчаслівым; энергіяй жыцця; хваробай сэрца; вогненнай ракой. Шэраг
азначэнняў кахання можна доўжыць, і ўсе яны не вычарпаюць тую вялізную
палітру значэнняў і
адценняў гэтага вялікага па сэнсавым аб’ёме слова.
У сучаснай беларускай паэзіі тэма
кахання займае важнае месца. Цяжка знайсці цяпер паэта-мастака, які не
звярнуўся б да гэтага боскага пачуцця. Аднак сярод іх зараз не так шмат
майстроў, якія ўсё жыццё верныя тэме кахання і стварылі шэдэўры. Важна тое, што
сапраўдны мастак заўсёды павінен быць арыгінальным.
Для сучаснай
любоўнай лірыкі характэрны свежыя матывы і напрамкі. Адным з такіх напрамкаў
з’яўляецца інтымная лірыка.Пачуццёвыя адносіны паміж мужчынам і жанчынай – гэта
свайго роду аснова быцця, крыніца жыцця. Каханне здольна запаліць
агонь ў душы кожнага чалавека і гэты агонь будзе гарэць ўсё жыццё, асвятляючы
духоуные сцежкі чалавека.Але яно нясе не толькі радасць і шчасце, а часам
– гора, сум, смутак і расстанне.
Як абвяшчае шматвяковая народная мудрасць,каханне – гэта не
толькі ап’яняльны дурман, але і перажыванні. Таму ў любоўнай лірыцы пераважаюць
такія матывы, як смутак і сум, расстанне, страта каханага. Сапраўды, крыўды ці
хвілінныя растанне з каханым чалавекам астаўляе ў душы ў кожнага горкі смутак,
расчараванні. Таму ў беларускай літаратуры нямала
твораў, гераіні якіх, праходзячы праз цяжкія
выпрабаванні, захавалі на ўсё жыццё першае нясмелае юнацкае пачуццё.