Жақып ата ат қораға бармақшы болып жинала бастады.Ол үйден шығып кеткеннен кейін,оның артынан ілесіп немересі де шыққан еді.Бұл жаздың қоңыр салқын,күн батып дала қараңғы тартқан кез еді . Атасы оны байқамады. Біраз уақыттан кейін немересі "Ата мені бірге ала кетші" деген немересінің сөзін естіп сонда ғана жүрісін баяулатты (сөйлем емес әңгіме болып кетті:)