Қазақ халқы өздерінің балаларын ең алдымен ізгілікке, кішіпейілдікке, имандылыққа, инабаттылыққа үйретуді міндеп етіп алған. Ұл балаларға ауылдың ақсақалдарымен қос қолмен амандасуды, олардың алдын кесіп өтпеуді үйреткен. Жас балаларға (сіз) деген сыпайылық, (сен) деген жаман сөз екенін, "Адамдықтың белгісі - иіліп сəлем бергені", "кішіпейілдіктен кішіреймейсің" деген ақылды мақалдарды жастарға айтып отырған.
