Орманда көңілді тиін өмір сүреді.Тиін бұтақтан бұтаққа секіреді. Бір кезде тиін ұйықтап жатқан қасқырдың үстіне құлап түседі.Қасқыр ашуланып,оны жегісі келеді.Тиін қасқырға жалынады Мені жеме,жіберші!Дос болайық,-дейді.Қасқыр -Жарайды,жіберейін.Бірақ сен маған айтшы сендер,тиіндер,неге әрқашан ашуланамын.Сонда тиін -мен сенен қорқамын.Мені жіберші.Мен саған сонда айтамын,-дейді.Қасқыр тиінді жібереді.Тиін ағаштың басына шықты. Бұтақтан бұтаққа қайта секірді. Сосын тиін былай дейді -Қасқыр, сен залымсың. Сен бәрін қорқытасың.Сенен барлық аң қорқады. Ешкіммен сөйлеспейсің. Сені ешкім жақсы көрмейді. Сондықтан әрқашан ашуланасың.Біз, тиіндер,көңілдіміз.Біз залым емеспіз. Біз ешкімді қорқытпаймыз. Ешкімге жамандық жасамаймыз, біз мейрімдіміз.Қасқыр -мен енді ешкімді қорқытпаймын.Тиін, саған сөз беремін!Залым болмаймым.Мейрімді боламын, -деді.Сол күннен бастап қасқыр мейрімді болуға тырысып жүр.Қасқыр тиіннен ақыл сұрайды.Тиін қасқырға ақыл айтады. Дос болсаң,адал,мейірімді бол!Сен қайдай доссың?