Көмекші есім – лексикалық мағынасынан айрыла бастаған, сөйлемде зат есімдердің жетегінде қолданылып, олардың кеңістікке, уақытқа қатысын білдіретін есім сөздер.
Мыс.: түбі, шеті, жаны, маңы, төңірегі сөздері затқа жақын қашықтықты
білдірсе, алды, арты, беті, бойы – заттың тараптарына қатысын; арасы,
ортасы – заттың ара қатынасындағы кеңістікті, орынды, ал іші – заттың өз
шеңберіндегі мекенді, басы – заттың басталар шегін, жағы – бағыттық
мағына береді. Кейбір К. е-дер мезгілдік мағына беретін сөздермен
тіркесіп, оның мезгілін айқындап, нақтылап тұрады: жаз ортасы, түн іші,
таң алды, т.б. К. е. тәуелдік жалғаудың үшінші жағында тұрып, изафеттік
байланыста қолданылады: ауылдың жаны, үйдің жаны, мектеп іші.