Қар жер-кормилице — жылы қаптамасы.
Жер асырайтын адамдардың, балалардың анасы.
Туған жерге тағзым матушке-землице, марапаттайтын сені мекеме дәстүрге айналдырды десек.
Рыбам – су, құстарға – ауа, ал адамға барлық жер.
Анасы-Сыра-Жер барлық кормит, барлық оқыту, барлық одевает, өзінің жылумен пригревает!
Всякому адамға – доброму және худому – жер береді баспанасы.
Жақсылық ана өз балаларын, жер – ден.
Мені ұрады, колотят, режут, ворочают; мен барлық апат кешіп тұрмын және барлық мейірімділікпен төлеймін.
Жер – кормилица, ал мен та бар сұрайды.
Жоқ жаман жер бар, жаман иелері
Степановнаның жер – ана туған.
Земелька черненька, ал ақ нан аналар.
Төбелесетін жер, шөп обманет.
Шаруа жоқ жердің бұл ағаш жоқ тамыры.
Бұл жерге положишь – жер, не аласың.
Бөгеле алмадым: жер – круглая сирота.
Жер қамқорлықты ұнатады.
Жоқ назема-атқару керектігі айтылды күтпе нан жер матушки.