Адамның сырт бейнесіне, келбетіне қарап оның қандай адам екенін бағалау мүмкін емес. Ал, оның басқалармен қарым-қатынасына, әңгімелесуіне, сыйластығына қарап азда болса да ол туралы өз пікірің қалыптасады. Маған ата-анам әруақытта досыңа көмектес, адал бол,- деп үйретеді. Досыңмен бірге үйге берген тапсырманы орында, кітап оқы, сабақтан қалма,- дейді. Демалыс күндері ерте тұрамын, әкем "малды өргіз", ініңе қара, үй жина, анаңды ренжітпе, - деп тапсырады. Ал, атам мен әжем ісіңе абай бол, дұрыс киін, анық сөйле, көшеде даурықпа, өзіңді ұстай біл, үлкенді сила, тіпті аттың үстінде келе жатырған болсаң, аттан түс, сәлемдес,адамгершілікті ескер,- деп ақыл айтады. Бұның бәрі адамгершіліктің белгісі, ал адамгершілік-кісіліктің белгісі.