Сёлета амаль кожны дзень ішлі дажджы. Тата не ведаў як пачынаць работу. Трэба ж было новы дом будаваць, а тут гэта бяда."Нічога,-у адзін з такіх дзен пачаў ен,- калі-небудзь да закончыцца".Але радасці мне гэта б не прынесла. Ну закончыцца, што з таго? Вады на двары будзе-не пройдзешь.Трэба дажыдацца пакуль добра сонейка прыгрэе.Ажно сумна ад такога лета.Ні сонейка, ні на двары пабегаць-адна забота:выйшаў,паглядзеў, ідзе той дождж ці не, і зноў да хаты.