Әкелерімен қабаттаса атқа мінген Шоқан кешегі Мысыққа айтқан уәдесі бойынша құдық басына тартты. Шыңғыс баласының жалғыз кетіп бара жатқанын көріп, шақырып алды.
Сен жалғыз қайда бара жатырсың?-деп себебін сұрады.
Атеке, кеше Мысыққа, әлгі мүсінші балаға, келем деп уәде бергем. Соған барам.
Кейін –ақ бармайсың ба, немене, ол бір жаққа кетіп қалар деп пе едің?-деген әке сөзіне:
Уәде айтып, артымнан алдасам, ұят болады ғой. Бұдан былай ол менің сөзіме сенбейді ғой,-деді.
Шыңғыс Шоқанға ойлана қарады да:
Ә, жарайды, бар. Екі айтпаған жақсы,-деді.
Шоқан құйғыта шауып құдық басына келгенде, Мысық алдынан қарсы шықты. Ол қолына ұстаған жаңа мүсіндерін жоғары көтере көрсетті:
Мә, Шоқан, істеп қойдым. Мен сені келмей қалар деп ем!..
Жоқ, мен айттым ғой келемін деп, неге келмеймін. Уәде етпеу керек, уәде еттің - орында. Міне, сен де кеше уәде еттің, айттың, орындап, тосып отырсың, - деп, Шоқан досына
Мысықтың бұл мүсіндерді құстың (қаршығаның) тұлғасын бейнелепті және пәуеске арбаның бейнесін жасапты.
Жаңадан көргенін, жаңа нәрсені тез танығыш Мысықтың зеректігі Шоқанға сондай ұнады. Мына жасаған мүсіндерді әлі тобарсымаған, босаңдау екен. Қолына алып, ұстап көрді де:
Сен мүсіндерді күн көзіне қой, қазір алуға әлі жас екен. Мен саған ертең келем,- деп, Шоқан үйден Мысыққа деп алып шыққан қант, бауырсақтарын берді.
перевеведите плизз только не с переводчика