Бақытты отбасын құру екі-ақ адамның қолынан келеді. Бірі – отағасы да, екіншісі – отанасы. Яғни, үйдің – ері мен әйелі. Ол үшін бұл екі тұлғаның болмысы бүтін болу керек. Яғни, екеуі де иманды, парасатты, отбасылық өмірді мемлекеттің негізі деп қарайтын, әрі ісіне адал, күнделікті тірлігіне харам зат қолданбайтын, көршінің хақысына ұқыпты, ағайын-туғанға қайырымды, бір-біріне бауырмал, жәрдемшілдігімен ерекшеленуі керек. Осындай толыққанды тұлғалық қасиеттері жоқ отбасы мүшелері толық отбасын құра алмайды. Жартыкеш отбасын құрады, жартыкеш ұрпақ тәрбиелейді, Өйткені, ата-ана – отбасының сәулетшілері.Бойына имани болмыс, адами тәрбие толық сіңбеген жарткеш бала, Абай атамыз айтқандай, «не өзі адам боп жарытпайды, не саған жақсылық көрсетпейді…». Ол, ол ма, тәрбиесі кем жартыкеш бала, көршінің баласын бүлдіреді, ол, екінші көршінің баласын өзгертеді, сөйтіп, бір жартыкештің кесірінен күллі ауыл өзгереді. Осындай жамандықтан қазақ аталарымыз қатты сақтанған. Айталық бұрынғылар: «Ұлың өссе ұлы жақсымен көрші бол, қызың өсе қызы жақсымен көрші бол» деп бекер айтпаған. Осы сөздің өзі-ақ мемлекет ұстынының негізі. Сондай-ақ тәрбиесіз, тәртібі нашар бала көрсе, өз балаларына «анаған ермеңдер» деп, қатаң ескерткен.