Бесік - жаңа туылған бала үшін, қасиетті мүлік, алтын ұя болып есептеледі. Қазақ халқында бесікте тербелмеген адам жоқ. Қазіргі коляскалардан қарағанда, бесіктің пайдасы әлде қайда көп. Атам қазақ баланы босқа бесікте тербетпеген. Ал туылған баланы бесікке салу - қазақ халқы үшін мәртебелі, қасиетті дәстүр болып есептеледі. Қазақтар балаларын бесікке жатқан кезінен бастап тәрбиелейтін. Баланың денесі түзу болып өсуіне бесіктің пайдасы көп. Бала шошып, қорқақ болмауы үшін, қазақтар ертеде бүркіттің, қасқырдың, үкінің тұяқтарын бесіктің басына іліп қоятын.аланы бесікке салу – салтанатты рәсім. Бұл рәсімді жасау үшін, арнайы Бесік тойы өткізіледі. Бесік той, бала қырқынан шықан кезде жасалынады. Осы тойға баланың атасы, әжесі, ағалары, әпкелері, нағашылары, басқа да алыс туыстары, көршілері жиналады. Келген адамдар өздерімен бірге сыйлық, және шашу ретінде кәмпит және де т.б заттар алып келеді. Баланың нағашылары келген кезде, бесікті жасап, сыйлық ретінде алып келеді. Келген ақсақалдар дастарханға отырмай жатып, бата жасайды. Дастарханға ішімдік койылмайды. Тек қана қымыз, шұбат, шәй, айран қойылады. Кейін отырыс басталады. Отырыста ән, жыр, әңгіме айтылады. Тойбастар таратылады. Біздің уақытта тойбастарға арнайы қолдан жасалған тойбастарды, фотомозайкаларды, қолдорбаларды, авторлық қуыршақтарды сыйлық ретінде берсе болады. Кейіннен ақ жаулықты әжелер, баланың анасына, баланың күтіміне, тәрбиесіне байланысты, неше түрлі кеңестер айтады. Отырыстан кейін, баланы бесікке салу рәсімі басталады. Баланы бесікке салмас бұрын, баланың бесігіне, жын-шайтан жоламас үшін, адыраспанмен аластайды. Кейіннен баланы бесікке салады. Баланы бесікке елге беделді, жасы үлкен, көп балалы, ақ жаулықты әже салу керек. Содан кейін тыштырма жасалынады. Тыштырма дегеніміз – ерекше ырым. Бесіктің тесігінен кәмпит, құрт және де т.б тәттілер өткізіледі.