Бұрында Антон тіленші болып жүргенде оның қасынан өтіп жатқан адамдар оған аянышпен қарап,тиындар тыстап жатты. Соның кесірінен ол өзін әсіз ,білімсіз ешкімге керегі жоқ,еш нәрсесі жоқ адам ретінде сезінді деп ойлаймын .Сондықтан оның болашағына деген ойы және үміті болған жоқ . Бірақ жолаушы оған айтқан ақылынан кейін ол өзін қолына алды. Жұмыс істей бастады. Бай болды. Бай болғанының арқасында ол бұрында өзі сияқты болған адамдарға көмектесіп, ақыл айтып жігерлендіре алады