Г. Ибраһимовның “Кызыл чәчәкләр” әсәрендә бер авылда туып, бер авылда үскән биш дусның язмышы сурәтләнгән. Баймы алар, ярлымы – балачакта бу сизелми, алар аерылмас дус булалар. Холыклары, һөнәрләре төрлечә булса да, балалык чоры аларны тигезли, дуслык берләштерә. Ятим малай Шаһбаз- үткен, хәйләкәр, бик оста сызгыра. Гыйлаҗи – балта остасы. Фазыйл төрле уен уйлап чыгарып, сугышыр хәлгә җиткән малайларны аеру сәләтенә ия. Гали – бай малае. Солтан – бөтен эшләрне оештыручы. Ләкин “бергә солдатка китәбез, бергә-бергә патшага хезмәт итәбез, аннан соң бергә-бергә өйләнәбез, туй ясыйбыз” дип уйлап, сөйләшеп йөргән малайларның планнары үзгәрә, “ничектер башкачарак килеп чыга”. Герман сугышы башлану аларны чыгышларына карап аера. Ярлылар сугышка китә, байлар өйдә кала. Революция исә аларны елганың ике ярында калдыра. Иске дуслар кан дошманга әверелә. Гали белән Фазыйл балачак дуслары Гыйлаҗиның үлемендә гаепле. Ләкин үзләренең язмышы да аянычлы, чөнки Гали үзен-үзе үтерә, ә Фазыйл үкенеп яши. Чәчелгән кызыл орлыкларны карап, тәрбияләп үстерү Солтанга кала. Балачак дусларның дошманга әйләнүе бик үкенечле.