Туған жер – киелі орын. Біз Қазақстан елінің ұрпағымыз. Осында туып, осында өсіп білім алып келеміз. «Отан» деген ұғымды біз де ерекше түсініп, ерекше мән береміз. Сондықтан, біздің туған елге деген, Отанға деген, кіндік кескен жерімізге деген сүйіспеншілігіміз зор.
Бала кезімізде
қыр гүлін теріп, кең жерде домалап асыр салып ойынға берілетінбіз.Туған жердің
әр жері ыстық болады екен.Әрбір басып жүрген жерің, таза ауасы, жеміс-
жидектері, бәрі ыстық екен.Жол бойындағы ағашта өсіп тұрған қарақатты теріп бір
мәз болатынбыз.Бір күні көрші балалармен ойнап жүріп, жол жиегіндегі қарақат
теріп жейік деп шештік.Сол қуаныш сәт әлі есімде, балалармен бірге шаттанып,
балалық шақтың құшағына еніп, жол бойымен жүре беріппіз.Енді жан-жағымызға
қарасақ, көрші ауылға таяп қалыппыз.Кеш мезгілі де таяп қалған екен.Ойынның
құшағына енгеміз сонша, қанша уақыт өткенін де, аңғармаппыз.Содан арамыздағы
нағашымның қызы бұл ауылда туыстары тұратынын айтты.Қарнымызды ашқан сияқты,
сол үйге барып шөлімізді қандырайық деп бардық.Бұл ауылдың да, адамдары
мейірімді, қонақжай екен.Он шақты баланы, үйіне кіргізіп, кішкентай болсақта,
қонақ қылып, шайын, бар тәттісін алдымызға қойды.Тәтті көрсе бала алданады
дегендей, бәрін де ұмыттық.Шөлімізді қандырып, тәттіге тойып отырғанымызда, сол
үйге әке, шешеміз кіріп келді.Сол кезде ғана кеш қарайғанын, ата-ана уайыдап,
алаңдайтынын ойладық.Оған дейін таза, пәк, бала бойында еш қауіп қатер болмайды
екен.Әкеміздің ашулы даусын естіп, орнымыздан атып тұрып, далаға қарай
жүгірдік.Ана шіркін, біздің аман- саулығымызды көріп, бар ыза, ашуын ұмытып
кетті.Біз үшін қалай уайымдағандарын сезіндім.Енді ешқашан алысқа ұзап
шықпаспын деп ойладым.Туған жердің қызығы мол шақтары өте көп.Әр басқан жер,
өзінің таза ауасымен, өзінің жұпар иісімен баурап алатын.Туған жердің жері де,
елі де ерекше болады екен.