Зязюлька весяла шчабятала. Віла гняздзечка. Побач у цяньку скакалі конікі. Ляталі матылькі. Крыху далей з крынічанькі цякло некалькі струменчыкаў, якія перабягалі з каменьчыка на каменьчык,з парожка на парожак і зліваліся ў адзін невялікі ручаёк. Які спяшыў зліцца са сваёй рэчанькай. Тут падзьмуў ветрык,на зайгралі хвалькі,а ў нябёсах павольна плылі хмаркі. Ручаёк хутка бег праз лес. Ён спяшаўся злучыцца са сваёй рэчкай і больш не быць адзінокім.