Каб сэрцу твайму хоць крыху палягчэла, апошнюю каплю крыві я аддам. Не любіць старая, калі сядзяць без справы. Тут куды не зірні, паўсюль узгоркі ды нізіны. Небасхіл расчысціўся, быццам яго падмялі. Чароўныя вочкі-зорачкі, ад пагляду якіх на душы рабілася спакойна і цёпла, зіхацелі нейкім мяккім святлом. Нягледзячы на цёплае летняе надвор'е, людзі ведалі, што не за гарамі восеньскія халодныя дажджы, і спяшаліся атрымаць асалоду ад кожнага жнівеньскага дня. На небе з'явіліся чорныя хмары, з якіх раптоўна пасыпаўся пацеркамі град.