Зоська
Лёс Зосі драматычны. Натура ўражлівая,
сентымен-тальная, яна знаходзіцца ў палоне дзівосных сноў і мар. Яе
вабяць кветкі, луг, поле — усё прыгожае, паэ-тычнае. Але светлыя
памкненні Зосі ўступаюць у раз-лад з суровай рэчаіснасцю. Яна і Паніча
пакахала, таму што ён прыгожы. Зося — чалавек добрай душы, а та-кія
людзі звычайна кахаюць вельмі моцна. Даверлі-вая, чулая, яна не можа
вынесці здрады Паніча і спра-буе павесіцца паблізу палаца, каб такім
чынам выка-заць пратэст супраць панічовай здрады. Але дваровыя людзі яе
ратуюць. I тады зацямненне находзіць на яе светлы, дапытлівы розум. Як
бы прасвятлеўшы, гля-дзіць Зоська на пажар. Прасвятленне гэта
сімваліч-нае. Яна разам з Сымонам ідзе на Вялікі Сход. Сваю дарогу
Зоська выснавала ў сваіх мроях-снах, праз паў-містычныя азарэнні поруч з
думкамі пра Бога, разам з ідэаламі дабра, міласэрнасці, шкадавання,
любові.