Я маю вельмі харошага, паслухмянага і, вядома, любага ката, якога клічуць Шоська. Я жыву побач з ім ужо каля двух гадоў, і цягам гэтага часу ён паспеў дужа ўзрасці. Прыгадваю, як калісьці баяўся нават браць яго на рукі, бо тады ён быў яшчэ зусім малюсенькім, але цяпер ён выгадаваўся і я часцяком гуляю з ім у яго ўлюбёныя кашэчыя забаўкі. Бывае, што як і кожны кот, Шоська можа нарабіць шкод, бо ён вельмі актыўны і любіць бегаць па кватэры і лазаць па паліцах з усялякімі рэчамі на іх, але я намагаюся лаяць яго за правіннасці, і ён прыслухоўваецца. Ён любіць спаць у сваім невялічкім ложаку, але бываюць ночы, калі ён хоча паспаць у маім пакоі і просіцца ў сярэдзіну, таму зрэдку мы спім і разам.