Мәтін
Жүзден жүйрік,мыңнан тұлпар.
Жылқы - қазақ халқының ежелден үлкен махаббатпен,сүйіспеншілікпен қараған төрт түлігінің бірі.
Себебі,ол адамзатқа өте көп пайда әкелген.Мінсе - көлігі,жесе - еті,ішсе - қымызы болған.Дана халқымыз: "жылқы — малдың патшасы,түйе — малдың қасқасы" деп бекер айтпаған деп ойлаймын.Жылқы малы туралы талай ақын-жазушылар өз өлең-жырларын,шығармаларын арнаған.Ұлы ақын Абайдың өзі: "Шоқпардай кекілі бар,қамыс құлақ..." деп атты ерекше сипаттап жазған еді."Ер қанаты - ат" демекші,біз білетін батырлар жырындаға өр тұлғалы батырларымыздың өз тұлпарлары болған.Олар тек батырлардың мінер көлігі ғана болмаған.Қиындықтан алып шығар серігі де саналған."Түйе - байлық, жылқы - мырзалық" деген екен халқымыз.Шынымен де,жылқыны нағыз мырза,ер адамдар баптап,оған жай ғана мал ретінде қарамаған.Ілияс Жансүгіровтің "Құлагер" поэмасындағы Ақан серінің тұлпары Құлагерден айрылған сәті,оған ән арнауы жүректі елжіретпей қоймайды.
Сонымен қатар,жақсы жылқы талай ауруға ем болған.Ол туралы салт-дәстүрлер мен ырымдар да бар.Осы жылқы малымен көптеген ұлттық ойындар ойналады.Келешекте де жылқы малы қазақ халқының тұрмысында өз маңызын жоғалтпаса деймін.