Лета замірае, але я спадзяваюся, што яно прыйдзе хутка і будзе вельмі цеплым.
Наступае залацістая восень - час, калі ўсё ў прыродзе паціху пачынае засыпаць.
Палі заціхаюць і ў нашай вёсцы таксама, бо восень стала гаспадаром прыроды.
Лісце жаўцее, бо ім ўжо не хапае сонечнага цяпла, да каранеў мінеральных рэчываў паступае ўсё меней.
Паспелі яблыкі ў садзе і да зямлі схіліліся прыгожыя галіны з налітымі ад спеласці яблыкамі.
Замаўкаюць птушкі пры сонечным зацьменні, але мяне гэта бударажыць і адначасова хвалюе.
Адлятаюць жоравы - пакiдаюць наш край, адлятаюць на зiмоўку ў цеплыя краіны, але яны да нас вярнуцца.
Вада халодная з'яўляецца моцным лячэбным сродкам і надае небывалую прыгажосць.