Бір күні бүркіт: бас құзғынның сұрады айт-, құзғын, отчего тұрасың
сен баста ақ нұрда үш жүз жас, ал мен отыз үш небәрі-ғана жыл?
- оттого, оған құзғын жауап берді, не сен тірі қанды ішесің, ал мен
мертвечиной азықтанамын.
Бүркіт: алып бер- ойланды байқап көр- және мен олай тұр-. Жөн.
Бүркіт және құзғын летят олар палую атты завидели, түсті және отырды.
Құзғын, да похваливать шұқыу стал. Бүркіт ретті шұқыды, сырт шұқыды, қарамастан
қанатпен бұлғады және құзғынға: бол- айтты, құзғын. еш үш жүз жас азықтан-
жемтікпен, тәуір тым ретті өмірде қан- тірі қанмен.
ПРО БЕРКУТА