Помогите пожалуйста, нужно найти ошибки(если есть) и перевести до конца. Жыў у высокім цераме князь, было дзяцей у яго шмат, ды ўсё дочкі, а сын адзін-адзінюткі быў. Вельми любіў яго князь. Багацце меў незлічонае, і пакінуць усё тое дз(е,я)ўчатам без працягу свайго княжескага кораня было для яго вялікай крыўдай. І таму князьку маладому з малых год (–?)было усе дазволена . А старэйшых дачок трымаў бацька ў строгасці і паслушэнстве. Прызначыў ім вялікі пасаг кожнай, і ўсё. Больш ні на якую ласку яны не маглі спадзявацца, таму што ўся бацькоўская любоў і ўвесь маёнтак былі маладому князю.абзац Пачаў князёк падрастаць . Як дубок, роўны, і шчокі ружовыя, валасы русыя, вочы блакітныя. Быу ён цихи и паслухмяны. Як падышла пара яго жаніць — надарыўся нечаканы выпадак. Моцна закахаўся князёк у дачку карчмара Сару, прыгажуню-яўрэйку. Даведаўся пра гэта князь, раззлаваўся: – Не будзе табе майго благаславення! абзац Карчмара загадаў у падзямелле кінуць .Але князёк таксама характар паказаў. Быў у яго невялікі маёнтак, ад нябожчыцы-маці ў спадчыну дастаўся, золата каваны куфэрак. А каб ніхто не ведаў, што ён са сваёй мілай сустракаецца, пабудаваў патаемна ад бацькі, пасярод вялікага возера каменны церамок і пасяліў ў ім сваю каханую. Хутка ён і сам на гэты астравок перабраўся, зіма стаяла, і на возеры санную дарогу праклалі. Сара ў хрысціянскую веру перайшла, і павінна было быць вянчанне па ўсим законе. А зіма ў той год трымалася марозная, снежная. Возера лёдам скавала ды снегам занесла. А як прыйшла вясна , вятры падзьмулі , сонца прыпякло, крануўся адразу усюды лёд. І на возеры ваду падняло, і пайшлі па ім гуляць тоўстыя крыгі. Вось тут церамок і разнесла. Князька ў той час там не было,. ён яшчэ па саннай дарожцы пакаціўся да папа дамаўляцца. абзац Дамовіўся і едзе па веснавой бездарОжЖы. Пад’язджае да возера, а па ім толькі хвалі ды крыгі гуляюць. Даведаўся ён , што ніхто з таго вострава і церамка жывы не выплыў. Пастаяў, пастаяў князёк, пасля ўзышоў на высокі бераг, ды з разбегу ў возера і кінуўся.АБЗАЦ Дайшла пра тое вестка да старога князя. Карчмару ён загадаў камень на шыю прывязаць, у возеры ўтапіць, а сам пасумаваў, пасумаваў ды неўзабаве памёр. І завецца з той пары возера Князь-возерам...